ΠΟΙΗΜΑ: Nyarlathotep

And at the last from inner Egypt came
The strange dark One to whom the fellahs bowed;
Silent and lean and cryptically proud,
And wrapped in fabrics red as sunset flame.
Throngs pressed around, frantic for his commands,
But leaving, could not tell what they had heard;
While through the nations spread the awestruck word
That wild beasts followed him and licked his hands.

Soon from the sea a noxious birth began;
Forgotten lands with weedy spires of gold;
The ground was cleft, and mad auroras rolled
Down on the quaking citadels of man.
Then, crushing what he chanced to mould in play,
The idiot Chaos blew Earth’s dust away.

ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΜΑΣ ΗΡΘΕ ΤΕΛΙΚΑ

ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΘΕΟΣ

ΠΟΥ ΟΙ ΦΕΛΑΧΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ. ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΚΑΙ ΛΥΓΕΡΟΣ,

ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕ, ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ

ΣΕ ΠΟΡΦΥΡΟΥΣ ΣΑΝ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΜΑΝΔΥΕΣ.

ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΣΥΝΩΘΟΥΝΤΑΝ ΓΥΡΩ ΤΟΥ, ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ

ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΣΕ.

ΜΑ ΟΤΑΝ ΕΦΕΥΓΑΝ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ, ΤΙ ΑΚΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΙ ΤΟΥ.

Σ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΑΠΛΩΘΗΚΕ Η ΦΟΒΕΡΗ ΦΗΜΗ ΤΟΥ.

ΕΛΕΓΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ

ΠΟΥ ΤΟΥ ΓΛΕΙΦΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ.

ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΡΧΙΣΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΑ ΑΠΑΙΣΙΑ ΓΕΝΝΑ.

ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΧΡΥΣΑ ΠΑΛΑΤΙΑ,

ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΑ ΦΥΚΙΑ ΑΝΑΔΥΘΗΚΑΝ. ΣΚΙΣΤΗΚΕ Η ΓΗΣ

ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ ΧΥΘΗΚΑΝ ΤΡΕΛΑ

ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΗΛΙΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ,

ΠΟΥ ΤΟ ‘ΧΕ ΦΤΙΑΣΕΙ ΕΤΣΙ, ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΛΟΓΟ,

ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΧΑΟΣ ΕΤΙΝΑΞΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ

ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΤΕ Η ΓΗΣ.

( ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΚΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΟΙ ΜΥΚΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΟΓΓΟΘ )